Log In
18/02/2019

Το τέλος μιας Τριλογίας

Υπό την σκιάν του ιερού βράχου της Ακροπόλεως των Αθηνών, στο Ιώνιο Κέντρο της οδού Λυσίου στην Πλάκα, στις 5/12/2018, έκλεισε ο θεματικός κύκλος της πολιτικής και των οικονομικών της  υγείας, των τριών web σεμιναρίων της ΕΟΠΕ, της ογκολογίας των ανοικτών οριζόντων και της παρέμβασης.

Ήταν ένα 7ωρο  one-man show του Πάνου Καναβού (ΠΚ), καθηγητή στο LSE, που δε φάνηκε ούτε στιγμή καταπονημένος. Οι θεατές μετείχαν ενεργά στα δρώμενα με καταιγιστικές παρεμβάσεις, με εξαίρετο “instructor”  (τo καθοδηγητής φέρνει άλλους συνειρμούς, ο ίδιος προτιμά τον τίτλο του “ξερόλα”), τον συνάδελφο Βασίλη Μπαρμπούνη. Το ζωηρό χειροκρότημα στο τέλος ήταν δείγμα του μεγάλου ενθουσιασμού τους.

Μεταφέρω μια ατμόσφαιρα που δεν μπορεί να αναπαραχθεί, δεδομένου ότι ο ΠΚ δεν επέτρεψε να βιντεοσκοπηθεί, μας δώρισε όμως τις διαφάνειες του. Τα όσα λοιπόν αναφέρονται στη στήλη αυτή,  δύσκολο να έχουν θέση ως  high-lights της συνάντησης, αλλά μόνο ως μια θέαση με το προσωπικό bias του γράφοντος. Άλλωστε η παιδαγωγική ενέργεια της φυσικής παρουσίας είναι αναντικατάστατη.

Παρακολουθήσαμε από τον ΠΚ, μια σειρά από επικαιροποιημένες εισηγήσεις παλαιότερων δικών του, που δυστυχώς είναι εδώ και 5 χρόνια καταχωνιασμένες, σκονισμένες, αραχνιασμένες, στο  συρτάρι της λήθης των επισήμων της ελληνικής δημοσίας ζωής, κατατεθειμένες προτάσεις/τροφή για σκόρους,  και διάφορα τρωκτικά.

Το timing εξαιρετικό, καθώς συνδέεται με την πρόσφατη προσπάθεια μας για ένα ελληνικό ΗΤΑ (Health Technology Assessment) βιοτεχνολογίας, το οποίο, όχι κατά πως φαίνεται, αλλά όπως τεκμηριώθηκε, είναι αναπόφευκτο  να καταλήξει σε τραγική ΗΤΤΑ (Health Technology Transfer Assessments).

Συνολικά τo corpus της τριλογίας της ΕΟΠΕ  άφησε μια πικρή γεύση. Δεν οδηγούμαστε σε κάθαρση. Σχεδιασμός χωρίς δεδομένα τα οποία είτε δεν υπάρχουν, ή υπάρχουν στα αζήτητα – αλλά και δεν δίδονται όταν γίνονται ζητούμενα – δε μας αφήνει  απλώς μετέωρους, μας ρίχνει στο  κενό.

Δεν είναι όμως μόνο αυτό. Εδώ οι πράξεις προηγούνται του οράματος. Δέστε μια πτυχή. Η τιμολόγηση φαρμάκων  στην χώρα μας γίνεται  μηχανιστικά και κατά τον ΠΚ  κοστίζει ακριβότερα, γιατί δεν είναι προϊόν διαπραγμάτευσης. Το πρόβλημα όμως είναι ότι η όποια έκπτωση  των μερικών Ευρώ, δεν εξασφαλίζει συγχωροχάρτι  στις υψηλές τιμές εκκίνησης για πολλά προϊόντα  βιοτεχνολογίας. Το ερώτημα πως διαμορφώνονται οι τιμές εκκίνησης δεν απαντήθηκε στο σεμινάριο. Δεν παρεμβαίνει κάποια Ευρωπαϊκή Ρυθμιστική Αρχή.

Η έλλειψη αυτή είναι εις βάρος κυρίως  χωρών που μόνο καταναλώνουν, σε σύγκριση με άλλες που παράγουν/καταναλώνουν.

Πώς να κρίνουμε αυτήν την απροθυμία; Η “αγορά” πάντως αυτονομημένη  και λόγω της εκθετικής αύξησης των δαπανών  θα οδηγήσει σύντομα σε χρεοκοπία τα δημόσια συστήματα περίθαλψης σε όλους, ακόμα και σε χώρες εκτός της οικονομικής κρίσης.  

Η δική μας νέα προσπάθεια για ΗΤΑ, πορεύεται μέσα στο γενικότερο νέο-ελληνικό  παράδοξο, της αβάσταχτης ελαφρότητας της θλιβερής πανευρωπαϊκής πρωτιάς σε αριθμό αξονικών τομογράφων και καισαρικών χειρουργικών επεμβάσεων ανά 100.000 πληθυσμού, του εξωφρενικού φετινού 0,4 Δείκτου Συνεδριακού Ογκοτουρισμού, των πολυάριθμων   Εταιρειών Μελέτης ποικίλων ιατροβιολογικών θεμάτων.

Αναλογισθείτε ότι μέχρι και το άμοιρο Ελικοβακτηρίδίο έχει δική του Ελληνική εταιρεία και φέτος γιορτάσαμε το 23ο συνέδριο του, παρέα με τους τους εξειδικευμένους Μαστολόγους του Δεξιού μαστού και τους Διευθυντές κλινικών Ογκολογίας του Αριστερού όρχεως… Κοινωνία σε τέλμα. Αναζητούνται επειγόντως ηθικές υπερβάσεις.

Πώς να προχωρήσουμε; Με ποιες γέφυρες; Με την ανύπαρκτη, συνδετική δια-λειτουργικότητα των πολλών εμπλεκόμενων φορέων υγείας, που βραχυκυκλώνουν, με μια διαφαινόμενη  ασχετοσύνη; Ναι, σίγουρα  δεν οδηγούμαστε σε κάθαρση.

Η νέα βαρβαρότητα ελέγχει την ποιότητα. Το τραγούδι (1) λέει και άλλα πολλά. Θα επαναλάβουμε τον στίχο και για το κάνουμε λίγο διαδραστικό το  άρθρο,  θα αφαιρέσουμε το ρήμα, για να βάλετε εσείς αγαπητοί αναγνώστες κάποιο της επιλογής σας. Η νέα βαρβαρότητα ………..την ποιότητα. Σημαδιακό; Την ημέρα που  γράφτηκε το παρόν 21/12/18, ήταν η ημέρα για τις “επικίνδυνες λέξεις” σε κείμενα, ως εκδήλωση της “ Αθήνα, παγκόσμια πρωτεύουσα βιβλίου 2018”.

Για τον δικό μας ΗΤΑ, ως κυρίαρχη/οδηγό μεθοδολογία, επιλέχθηκε η ομοιοπαθητική. Λύση του νέο-ελληνικού παραδόξου δια της παραδοξολογίας και της εκκεντρικότητας..  Πέρα όμως από τους αυτοσχεδιασμούς, ο ΗΤΑ είναι μια μεγάλη πρόκληση για τον εκσυγχρονισμό του τόπου. Τον νέο θεσμό τον συνοδεύουν οι ευχές όλων.

Τα πρώτα δείγματα όμως συζητήσιμα. Σύμφωνα με τα όσα αναφέρθηκαν στο σεμινάριο, ο πρόσφατα θεσμοθετηθείς ελληνικός ΗΤΑ δεν είναι παρά ένα άνευ ιδρώτος, αβασάνιστο κόποι(ς) paste μερικών κεφαλαίων του γερμανικού DAΗΤΑ.

Αλλοίμονο, φαίνεται ότι θα ψάχνουμε για πολύ καιρό ακόμα τη δική μας καινοτομία, the Greek spirit. Αντί κριτικού και δημιουργικού κοσμοπολιτισμού, κακέκτυπος μιμητισμός και υποταγή. Τι θα κάνουμε εμείς και τι κάνουν οι άλλοι;  Απλώς δεν λένε άκριτα ναι σε όλα. Μόνο το 1/3 των εισηγήσεων του ΕΜΑ των Βρυξελλών, υιοθετείται από τους εθνικούς ΗΤΑ  χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, βάζοντας η κάθε μία τις δικές της προτεραιότητες. Οι δικές μας ποιες είναι;

*

Πώς όμως θα τα καταφέρουμε  να γίνει ο αρχικός σχεδιασμός, να επανεκτιμήσουμε  και επανασχεδιάσουμε τον δικό μας  ΗΤΑ, με ανύπαρκτα πραγματικά δεδομένα (real world data); Ανεξήγητο.  

Αργήσαμε, ξεκινάμε στραβά, ίσως όμως υπάρχει μια παρακινδυνευμένη ευκαιρία. H χρονική στιγμή προσφέρεται για εκμετάλλευση του leapfrogging, που έχει την έννοια του να αφήνεις πίσω σου μερικές γενεές επιστημονικών/τεχνολογικών εξελίξεων που τις έχουν δουλέψει άλλοι και αμέτοχος της πορείας τους και της παράδοσης τους, να ξεκινάς μαζί τους την δική σου νέα πορεία, με τα δικά τους όμως δεδομένα.

Αναρωτιέμαι τι κομίζει η νεοελληνική δημόσια ζωή  στον νέο  πολυεθνικό συνασπισμό για την δημόσια υγεία πού ήδη μετέχουμε: The Valletta declaration του 2017.

Ίσως να είμαι αδικαιολόγητος με τόσες αγγλικούρες, σε αντίθεση με τον καθηγητή  ΠΚ με τα 30 χρόνια του στο UK, που προσπάθησε με επιτυχία, με μικρή βοήθεια  από το ακροατήριο, για τον εξελληνισμό όρων των Health Economics.

Κλείνουμε όπως αρχίσαμε, με την Ακρόπολη πάνω από τα κεφάλια μας να μας θυμίζει διαρκώς κάτι. Με αφορμή τον βομβαρδισμό της Ακροπόλεως από τον Morosini, δείτε μια ποιητική αναφορά του Γιάννη Ιωαννίδη στο βιβλίο του Μετά τα Αφύσικα (2).

Ένα δεύτερο “ιστορικό γεγονός”. Στο  πανευρωπαϊκό συνέδριο ογκολογίας, το 23rd ESMO που έγινε στην Αθήνα το 1998, στο φυλλάδιο του πρακτορείου που οργάνωνε την επίσκεψη στην Ακρόπολη, ο βομβαρδισμός της είχε χρεωθεί στους Τούρκους, ξεσηκώνοντάς τους ομοεθνείς τους συνέδρους, που φαίνεται γνώριζαν ιστορία. 

Πολλές ευχαριστίες σε όσους εργάσθηκαν για την τριλογία και μια αφιέρωση, στους συνάδελφους  συντονιστές της συνολικής προσπάθειας, Χαράλαμπο Ανδρεάδη, λάτρη της φωτογραφικής τέχνης και Αλέξανδρο Αρδαβάνη, ποιητή:

 Συνεχίζουμε. Είθε, μια νέα αθωότητα να γιατρέψει την ποιότητα.

Αντί της παγανιάς, bird watching, ξυλιασμένοι από την παγωνιά, κρυμμένοι στις καλαμιές του Δέλτα του Έβρου, αναζητώντας, θαυμάζοντας, εστιάζοντας με τον φακό στο μετέωρο βήμα του πελαργού  και λύνοντας σωστά τον παιδικό γλωσσοδέτη: μιά πάπια, μα ποια πάπια, μιά πάπια με παπιά.

Αγαπητοί συνάδελφοι,  Καλό 2019.

1.Η νέα βαρβαρότητα, του Π.Παυλίδη με τους Β- Movies και τον Γιάννη Αγγελάκα

2.Τριβή 69 με στοιχεία περιδίνησης: Fortunato colpo: η εύστοχη βολή των Ενετών, τον Σεπτέμβριο 1687,στον Παρθενώνα με 300 νεκρούς.

Από το Νικόλαο Καρβούνη, Παθολογο Ογκολόγο

Από το Νικόλαο Καρβούνη, Παθόλογο Ογκολόγο

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται.

Newsletter

footer

Όροι Χρήσης

Κλινικές μελέτες ΕΟΠΕ

copyrights HTML