Ένας 77χρονος άνδρας διεγνώσθη με αδενοκαρκίνωμα κεφαλής παγκρέατος τον Ιούνιο 2012, μετά από ενδοσκοπικό υπερηχογράφημα και παρακέντηση με λεπτή βελόνη μάζας κεφαλής παγκρέατος. Ο έλεγχος σταδιοποίησης κατέδειξε διήθηση του αλλήρειου τρίποδα και μερική διήθηση της πυλαίας φλέβας, κατά συνέπεια η νόσος κρίθηκε ανεγχείρητη. Ο ασθενής ξεκίνησε χημειοθεραπεία πρώτης γραμμής με gemcitabine 1000 mg/m2 D1, D8, D15 κάθε τρεις εβδομάδες. Τρεις ημέρες μετά τη δεύτερη έγχυση του φαρμάκου ο ασθενής προσήλθε στα επείγοντα περιστατικά του Νοσοκομείου μας με ένα γενικευμένο γυροειδές-κηλιδώδες εξάνθημα στην πρόσθια και οπίσθια επιφάνεια του κορμού (φωτογραφίες 1 και 2), στο βλενογόννο του στόματος και του πρωκτού καθώς και στις εγγύς επιφάνειες άνω και κάτω άκρων.
Ο ασθενής εμφάνιζε ασθενή δεκατική πυρετική κίνηση καταβολή και έκπτωση μυϊκής ισχύος, αλλά καθόλου πόνο, κνησμό ή διαταραχές από το πεπτικό ή το κεντρικό νευρικό σύστημα. Ο εργαστηριακός έλεγχος έλεγχος έδειξε αναιμία (10 mg/dl), θρομβοπενία (PLT=88.000 /ml) και επιδείνωση της νεφρικής λειτουργίας (Cr=5.7 mg/dl), ενώ η μικροσκόπηση του περιφερικού αίματος έδειξε παρουσία σχιστοκυττάρων, εικόνα συμβατή με μικροαγγειοπαθητική αιμολυτική αναιμία (εικόνα 3).
Σε συνδυασμό με την έκπτωση της νεφρικής λειτουργίας, στον ασθενή τέθηκε η διάγνωση του αιμολυτικού ουραιμικού συνδρόμου, μια παθολογική κατάσταση που σχετίζεται με τη χορήγηση γεμσιταμπίνης (εκτιμόμενη συχνότητα: 0.02-0.03%). Σε σπάνιες περιπτώσεις, το αιμολυτικό ουραιμικό σύνδρομο δύναται να επιπλακεί από εικόνα πολύμορφου ερυθήματος (Stevens-Johnson), όπως στον συγκεκριμένο ασθενή. Ο ασθενής υπεβλήθη σε συνεδρίες πλασμαφαίρεσης και αιμοκάθαρσης στη ΜΕΘ με παράλληλη χορήγηση κορτιζόνης, ενυδάτωση και υποστηρικτική αγωγή, κι εμφάνισε σταδιακή αποκατάσταση της νεφρικής λειτουργίας και ύφεση του εξανθήματος εντός 15μέρου. Η χορήγηση της γεμσιταμπίνης διεκόπη οριστικά.
Γιάννης Μούντζιος
Νκόλαος Κεντεποζίδης
Ογκολογική Κλινική
251 Γενικό Νοσοκομείο Αεροπορίας
