Στο πρόσφατο συνέδριο της American Society of Clinical Oncology 2013 παρουσιάστηκαν τα αποτελέσματα της μελέτης AGO-OVAR16. Πρόκειται για διπλή τυφλή μελέτη φάσης ΙΙΙ, η οποία εξετάζει τη χορήγηση pazopanib ή placebo σε ασθενής που δεν έχουν υποτροπιάσει μετά από 1ης γραμμής χημειοθεραπεία για προχωρημένο επιθηλιακό καρκίνο ωοθηκών, εξαρτημάτων ή περιτοναίου. Εννιακόσιες σαράντα ασθενείς, η πλειοψηφία των οποίων (91%) είχε στάδιο νόσου ΙΙΙ/ΙV, τυχαιοποιήθηκαν 1:1 να λάβουν pazopanib ή placebo καθημερινά για 24 μήνες. Όλες οι ασθενείς είχαν υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση και τουλάχιστον 5 κύκλους χημειοθεραπείας.
Οι ασθενείς που έλαβαν pazopanib είχαν σημαντικά μεγαλύτερο διάστημα ελεύθερο υποτροπής της νόσου (HR=0,766; 95% CI 0.64-0,91; p=0,0021, median 17,9 vs 12,3 μήνες αντίστοιχα). Η πρώτη ενδιάμεση ανάλυση δεν έδειξε διαφορά στη συνολική επιβίωση μεταξύ των δύο ομάδων, όμως ο Du Bois υπογράμμισε πως είναι πολύ νωρίς ακόμα για να έχουμε τα τελικά αποτελέσματα της επιβίωσης. Επισήμανε ότι η ενδιάμεση ανάλυση παρουσιάζεται για να αναδειχτεί ότι δεν υπάρχει αρνητική επίδραση του pazopanib στην επιβίωση. Όπως ήταν αναμενόμενο υπήρχαν περισσότερες ανεπιθύμητες ενέργειες στο σκέλος του pazopanib (26% vs 11%) σε σχέση με το placebo. Ο καρκίνος των ωοθηκών σε μεγάλο ποσοστό υποτροπιάζει μετά την 1η γραμμή χημειοθεραπείας. Η χορήγηση θεραπείας συντήρησης με pazopanib παρατείνει κατά 5,2 μήνες το διάστημα ελεύθερο υποτροπής της νόσου.
Επίσης παρουσιάστηκαν τα αποτελέσματα της MRC CHORUS τυχαιοποιημένης μελέτης φάσης ΙΙΙ, η οποία αξιολογεί τη χορήγηση προ-εγχειρητικής χημειοθεραπείας σε ασθενείς με προχωρημένο επιθηλιακό καρκίνο ωοθηκών. Πεντακόσιες πενήντα γυναίκες με επιθηλιακό καρκίνο ωοθηκών σταδίου ΙΙΙ/ΙV τυχαιοποιήθηκαν να λάβουν είτε την στάνταρτ θεραπεία (χειρουργική επέμβαση ακολουθούμενη από 6 κύκλους χημειοθεραπείας βασιζόμενη στην πλατίνα) είτε 3 κύκλους προ-εγχειρητικής χημειοθεραπείας, χειρουργική επέμβαση και στη συνέχεια άλλους 3 κύκλους χημειοθεραπείας. Πλήρης αφαίρεση όλης της μακροσκοπικής νόσου ήταν εφικτή στο 16% των ασθενών που έκαναν την επέμβαση αρχικά και στο 40% των ασθενών που έλαβαν προ-εγχειρητική χημειοθεραπεία. Οι μετεγχειρητικές επιπλοκές ήταν λιγότερες στις ασθενείς που έλαβαν προ-εγχειρητική χημειοθεραπεία (24% vs 14% ). Η συνολική επιβίωση ήταν 22.8 μήνες για τους ασθενείς που έλαβαν την στάνταρτ θεραπεία και 24.5 μήνες για τις ασθενείς προηγήθηκε η χημειοθεραπεία (HR:0.87, 80% CI 0.76-0.98). Το διάστημα ελεύθερο υποτροπής της νόσου ήταν 10.2 και 11.7 μήνες αντίστοιχα (HR 0.91, 0.81-1.02).
Οι ερευνητές επισήμαναν ότι τα αποτελέσματα αυτά είναι σε συμφωνία με τα αποτελέσματα της αντίστοιχης μελέτης EORTC55971 και ότι ενδυναμώνουν τη θέση της νέο-επικουρικής χημειοθεραπείας ως εναλλακτικής θεραπευτικής στρατηγικής στις γυναίκες με προχωρημένο καρκίνο ωοθηκών.
Αξίζει πάντως να σημειωθεί ότι υπήρξε ο προβληματισμός πως ο πληθυσμός που έλαβε μέρος στη μελέτη ήταν επιβαρυμένος και πιθανά η προ-εγχειρητική χημειοθεραπεία να αποτελεί εναλλακτική επιλογή για ασθενείς με προχωρημένη νόσο και κακή γενική κατάσταση.
