Log In
20/07/2015

Η Πόλη των παρόντων

[image src=”http://www.neaeope.gr/i_poli_twn_parontwn/” lightbox=”yes” align=”left”]

Ο τίτλος εσκεμμένα διαλέγεται με την Πόλη των απόντων [1], την Κωνσταντινούπολη του νεο-Πολίτη Αλέξανδρου Μασσαβέτα. ‘Ενα βιβλίο που υπερβαίνει κατά πολύ αυτό που έχουμε συνηθίσει ως ταξιδιωτικό οδηγό. Είναι μια αντιδιαστολή ανάμεσα στη  κοσμοπολίτισσα Πόλη με το ιδιαίτερο χρώμα των Ρωμιών, Αρμενίων, Λεβαντίνων και Εβραίων  που χάθηκε και στην σύγχρονη Istanbul των εσωτερικών μεταναστών της Ανατολίας.

Αφορμή για την Πόλη των παρόντων είναι το συνέδριο [2] που έγινε στη Θεολογική Σχολή της Χάλκης στη Προποντίδα, όπου τα πάντα ήταν εξαιρετικά, μοναδικά. Ενα  καταπράσινο νησί, ήσυχο, χωρίς αυτοκίνητα, με τη Θεολογική Σχολη να δεσπόζει στη κορυφή ενός λόφου μεσα σε ένα υπέροχο περίβολο με όλα τα φυτά που αναφέρονται στη Βίβλο να περιτριγυρίζουν το μοναστήρι της Αγίας Τριάδος και τα κτήρια της Σχολής.

Στην αίθουσα που έγινε το συνέδριο δεν μπορούσες εύκολα να ησυχάσεις. Ψηλοτάβανη,  με βαριές κόκκινες κουρτίνες, ένιωθες να σε παρατηρούν τα βλέμματα από τα πορτραίτα των Πατριαρχών, Ευεργετών, Ηγουμένων – Σχολαρχών και Καθηγητών. Από την άλλη μεριά, βαριά και ασήκωτη και η θεματολογία του συνεδρίου. Η ανατριχίλα του καρκίνου, με τη συνοδία  της απώλειας, της υπαρξιακής αγωνίας του θανάτου, του χωρισμού, του θρήνου, του πένθους, της μνήμης ή της λησμονιάς των τεθνεότων φωτίσθηκε από όλες της πλευρές. Το ψηφιδωτό των ομιλητών ήταν καλοσχεδισμένο, πολύχρωμο, αρμονικό με μοναδική σύνθεση. Χώρεσαν όλοι, από τον οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο που έδωσε την ενακτήρια ομιλία, μητροπολίτες, απλοί ιερείς, ακαδημαϊκοί  δασκάλοι Έλληνες και ξένοι, καλλιτέχνες, συγγραφείς  και ιατροί, ήταν  παρόντες στη συμβολική επαναλειτουργία της Σχολής, ομοτράπεζοι στα γεύματα στην τραπεζαρία της, στη θεία λειτουργία στο καθολικό της μονής και στην ξενάγηση στη βιβλιοθήκη.

Το κείμενο αυτό δεν έχει σκοπό να λειτουργήσει ως τα highlights  ή τα best of του συνεδρίου, αλλά να δώσει την αίσθηση από το ζύμωμα ετερόκλητων υλικών. Δυσκολεύομαι αφάνταστα να επιλέξω. Τι να σταχυολογήσεις; Ποτέ άλλοτε δεν είχαμε την ευκαιρία να συνδιαλέγονται θεολόγοι, φιλόσοφοι, συγγραφείς, ογκολόγοι, ψυχίατροι, ψυχολόγοι, ζωγράφοι, συνθέτες μουσικής, σκηνοθέτες, φωτογράφοι. Το κέρδος μέγιστο, μια αναπάντεχη γενναιοδωρία σε πληροφορίες και υλικό που θα έχει και συνέχεια. Παρόντες όχι μόνο με την επαγγεματική τους ταυτότητα αλλα καταθέτοντας την ψυχή τους. Ξαναβρέθηκαν παλιόφιλιοι από το συνάφι μας, κερδήθηκαν νέοι φίλοι, οικοδομήθηκαν συνεργασίες διεθνείς και ελλαδικές, βγήκαμε από το καβούκι μας, ανοιχτήκαμε στους  άλλους: ένας απίστευτος πλούτος, μια απίστευτη τύχη.

Γιατί πέστε μου αλήθεια, τι είναι να κατηφορίζεις το δρόμο για το λιμάνι Κυριακή πρωί για την επιστοφή στη πατρίδα, να ακούσεις ελληνικά πίσω από τα κάγκελα μιάς αυλής ενός δίπατου ξύλινου σπιτιού, να πεις μια καλημέρα και να πιείς τελικά ένα βυζαντινό καφέ παρέα με τις πολίτισσες  φιληνάδες: την ογδοντάχρονη ιδιοκτήτρια του σπιτιού κα Δέσποινα, την φίλη της κα Πόπη και τον ζωγράφο Χρήστο Μπόκορο που κόλλησε αργότερα στην παρέα.

  1. Κωνσταντινούπολη: Η Πόλη των απόντων, Αλέξανδρος Μασσαβέτας, Εκδόσεις Πατάκη 2011, Κρατικό Βραβείο Χρονικού – Μαρτυρίας, 2012
  2. Τέλος της ζωής στον καρκίνο – Η ανατριχίλα των συνόρων, Θεολογική σχολή Χάλκης, Κωνσταντινούπολη, Ιούνιος 2015

 

Ενα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ

στην ογκολογική μας κοινότητα

Νίκος Καρβούνης

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται.

Newsletter

footer

Όροι Χρήσης

Κλινικές μελέτες ΕΟΠΕ

copyrights HTML