Log In
31/10/2013

Το απροφύλακτο ΕΣΥ και ο βιασμός

ImageΗ καθημερινότητα στο ΕΣΥ για τους ρομαντικούς ιδεαλιστές του δημόσιου τομέα υγείας ή τουλάχιστον για τους μη έχοντες την πολυτέλεια της εναλλακτικής προοπτικής καθίσταται συν τω χρόνω δυσχερής και κοπιώδης.

Μέσω μάλλον προσχεδιασμένων, αλλά και ταυτοχρόνως ασυντόνιστων, νηπιακών  βημάτων καθοδηγείται η αποδόμηση του δημοσίου συστήματος υγείας. Έχει βεβαίως προηγηθεί τεχνηέντως η μέσω λοιδοριών απαξίωση των υγειονομικών δομών, ως ανεπαρκών και στελεχωμένων επί το πλείστον από ανίκανους με χαρακτηριστικά τρωκτικών, ενώ συγχρόνως αποσιωπείται η προϊούσα αποψίλωση και υποχρηματοδότηση του συστήματος.

Η αποδυνάμωση του ΕΣΥ, με τον μανδύα του εξορθολογισμού, εξελίσσεται ενώ περισσότεροι από 3.000.000 πολίτες είναι ανασφάλιστοι, χωρίς πρόσβαση στη υγεία και την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, όπως προκύπτει από στοιχεία που έθεσε στην δημοσιότητα ο πρόεδρος του ΕΟΠΥΥ.

Δηλαδή το 50% από τους 6.171.000 πολίτες που εξυπηρετεί ο ΕΟΠΥΥ δεν έχουν ασφαλιστική επάρκεια, δεδομένου δε του ρυθμού της ανεργίας οι αριθμοί αυτοί ενδέχεται να αυξηθούν.

Αν αυτό δεν αποτελεί ανθρωπιστική κρίση, τότε που τίθεται η οροφή πέραν της οποία το πρόβλημα αποκτά κρίσιμες διαστάσεις;

Κάθε πολιτεία, με κοινωνική ευθύνη και αίσθημα δικαίου σε συνθήκες οικονομικής δυσπραγίας και πτωχοποίησης σημαντικού μέρους του λαού, όχι μόνον δεν αποδυναμώνει τις δημόσιες δομές υγείας, αλλά αντιθέτως τις ενισχύει, διευκολύνουσα συγχρόνως την προσβασιμότητα στις αντίστοιχες υπηρεσίες.

Όλα αυτά συμβαίνουν ενώ σαφώς υποπίπτει στην αντίληψη των λίγων σκεπτομένων εναπομεινάντων τηλεθεατών η υψηλή αναλογική κατάληψη του διαφημιστικού τηλεοπτικού χρόνου από μηνύματα αγοραίας προώθησης ιδιωτικών συστημάτων υγείας και ιδιωτικών ασφαλιστικών φορέων, που προσφέρουν υγειονομική κάλυψη δίπλα σε ασφαλιστικά συμβόλαια κάλυψης τροχοφόρου! Τυχαίο;

Στην συγκυρία αυτή η διαδικασία συλλογής κυτίων φαρμάκων ημιχρησιμοποιημένων και ίσως ημιληγμένων, που εξελίσσεται τους τελευταίους μήνες και μάλιστα με πομπώδη τηλεοπτική κάλυψη, αναδεικνύεται ως ανέξοδη και εύκολη επίδειξη κοινωνικής αλληλεγγύης.

Η κοινωνική κρίση έχει πλέον υπερβεί σε εμβέλεια την υποτυπώδη δραστηριότητα αυτόκλητων πρωταγωνιστών της κοινωνικής αλληλεγγύης, που περισσότερη φασαρία κάνουν παρά φάρμακα συγκεντρώνουν.

Η σκληρή πραγματικότητα έχει αφοπλίσει τους κατά καιρούς και κατά περίπτωση φιλανθρώπους, φιλοζώους, φίλους γενικώς κάθε επαπειλουμένου είδους.

Ατυχώς η διαδικασία της πτώσης και της απαξίωσης είναι βραδεία και προϊούσα, όταν όμως φανεί το τελικό αποτέλεσμα, είναι πια αργά για αντίδραση και ανάσχεση.

Μετά από ένα κρίσιμο σημείο το δρομολόγιο είναι άνευ επιστροφής.

Τον βιαστή σου πρέπει να τον δεις στα εκατό μέτρα και να πάρεις δρόμο.

Όταν σε βιάσει και αρχίσεις μετά τις διαμαρτυρίες, είναι αργά και δεν ωφελούν σε τίποτα.

“Σ’ ένα έθνος και μία γυναίκα δεν συγχωρείται η απροφύλακτη στιγμή, όπου ο πρώτος τυχοδιώκτης θα μπορούσε να την βιάσει”. Και πολύ φοβάμαι πως αυτή ακριβώς είναι η περίπτωση μας, όσον αφορά στο ΕΣΥ και στις εξελίξεις στην υγεία.

 

Ο υπογράφων δηλοί ότι οι ανωτέρω απόψεις είναι προσωπικές και δεν εκπροσωπούν το ΔΣ της ΕΟΠΕ.

 

Δρ Αθανάσιος Αθανασιάδης

Newsletter

footer

Όροι Χρήσης

Κλινικές μελέτες ΕΟΠΕ

copyrights HTML