Log In
24/06/2014

ΕΣΥ: Περιθάλποντας ασθενείς και πένητες ή ένας αξονικός τομογράφος στα κουτιά και τα μυαλά στα κάγκελα του ψυχιατρείου Λέρου

karvounis-300x242

Από το Νικόλαο Καρβούνη,
Παθολόγο Ογκολόγο

 

…Πορεύονται στη τύχη εξευτελισμένοι από την προσπάθεια

να υπηρετούν χωρίς πάθος πράγματα στερημένα νοήματος

και τα ρούχα τους φαγώνονται σιγά σιγά

και τα όμορφα χέρια τους γερνούν πολύ νωρίς.

Ο όχλος τους σπρώχνει και περνά αδιάφορος

και ας είναι δισταχτικοί κι αδύναμοι

μόνο τα φοβισμένα σκυλιά που δεν έχουν κατάλυμα

τους ακολουθούν ένα λεπτό σιωπηλά.

Έχουν παραδοθεί σε ένα πλήθος δημίων

και το χτύπημα κάθε ώρας πονάει.

Περιπλανούνται μοναχοί γύρω από νοσοκομεία

περιμένοντας με αγωνία να γίνουν δεκτοί.

 

Ρ.Μ.Ρίλκε, Το βιβλίο της φτώχειας και του θανάτου. Μετάφραση,  Βασιλική Παπαγεωργίου, Εκδόσεις Ίνδικτος 2008

 

Ναι, το εσύ με μικρά και τονισμένο γιατί τίποτε πια δεν δικαιολογεί την μεγαλοστομία του ακρωνυμίου και γιατί εσύ συνεχίζεις να περιθάλπεις την σκαρταδούρα [1] ( χωρίς εισαγωγικά στο αρχικό κείμενο) της ανθρωπότητος.

Αντιγράφω από την παραπομπή αυτή: “για την νεοφιλελεύθερη πολιτική βούληση, συνταξιούχοι, μη ανακυκλώσιμοι άνεργοι, χρόνια ψυχικά πάσχοντες, ανεκπαίδευτοι, κατατρεγμένοι μετανάστες, άτομα με ειδικές ανάγκες καθώς και τμήματα της νεολαίας, δεν αποτελούν πλέον ενσωματώσιμους πληθυσμούς και νόμιμες κοινωνικές ομάδες, αλλά παράνομες υπάρξεις και αντιμετωπίζονται ως η σκαρταδούρα της ανθρωπότητος”.

Πίσω από όλα αυτά είναι κατά τον Μ.Foucault, η άσκηση της βιοεξουσίας που ορίζεται ως η χειραγώγηση του εργατικού δυναμικού ως ένα πειθαρχημένο παραγωγικό σύνολο, στο οποίο εξελικτικά από την περίοδο της φεουδαρχίας άρχισε να παρέχει ανταποδοτικά, μέσω οργανωμένης κοινωνικής περίθαλψης, φροντίδα για την υγεία και την ποιότητα ζωής στους εργαζόμενους. Η εξελισσόμενη όμως χρηματοπιστωτική κρίση οδηγεί σήμερα σε αποδόμηση της κοινωνικής μέριμνας και σε παλινδρόμηση αμοιβών και εργασιακών δικαιωμάτων σε επίπεδα παλαιοτέρων εποχών.

Ασθενείς και πένητες λοιπόν μπροστά μας με την δέσμευση μας μέσω κατευθυντηρίων γραμμών να θεραπεύουμε ως χώρα των ΑΑΑ ενώ είμαστε στο Β. Παίρνουμε άριστα ως καταναλωτές πανάκριβων προϊόντων στην παραγωγή των οποίων δεν μετέχουμε, ενώ στα δημόσια νοσοκομεία, ως ένδειξη φιλανθρωπίας με αποφάσεις του ΔΣ,  περιθάλπουμε ανασφάλιστους ασθενείς οι οποίοι μαζί με τους ασφαλισμένους αντιμετωπίζουν τις ίδιες τραγικές συνθήκες.

Στην εξωνοσοκομειακή περίθαλψη δε, τα πράγματα είναι ακόμα πιο ζοφερά. Θυμίζω την πανελλαδική κινητοποίηση με τη βοήθεια των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, που πέτυχαν να συγκεντρώσουν μια δόση για Glivec και μια για Sutent (Κοινωνικό Ιατρείο Ελληνικού), χωρίς όμως να γνωρίζει κανείς τί γίνεται με τη δεύτερη δόση των ασθενών αυτών, αλλά και με το μέγα πλήθος των υπόλοιπων ανασφάλιστων, ανέργων ασθενών οι οποίοι δεν απευθύνθηκαν σε κάποιο αντίστοιχο κοινωνικό ιατρείο.

Είναι αλήθεια ότι πληθαίνουν οι φωνές ενάντια στις υπερβολικές τιμολογήσεις της φαρμακευτικής δαπάνης στη ογκολογία [2], [3]. Πληρώνουμε πολύ ακριβά μικρές βελτιώσεις. Έχω την αίσθηση ότι στην ογκολογία γίνεται κατάχρηση του Sergey Bubka effect .

Δεν χωρά αμφιβολία ότι οι προβλέψεις της Standard and Poor’s είναι εξαιρετικά δυσοίωνες. Το 2025 θα χρεοκοπήσουν ακόμα και προηγμένες οικονομικά χώρες καθώς ο συνδυασμός αυξανόμενων δαπανών υγείας και υψηλής νοσηρότητας του γηράσκοντος πληθυσμού, δημιουργεί ένα εκρηκτικό μείγμα.

Τελευταία, σαν μετεκλογικό σύνδρομο, δεν βλέπω με καλό μάτι όσους λένε “δεν ξέρετε πόσο πονάω για σας”. Μια νέα ΜΚΟ πανευρωπαϊκής εμβέλειας [4] κυκλοφόρησε μια νέα Magna Carta των δικαιωμάτων των καρκινοπαθών. Δικαιούμαστε ως έλληνες να καγχάζουμε διότι προηγηθήκαμε και υπογράψαμε ένα παρόμοιο κείμενο αρκετά χρόνια πριν, αλλά κυρίως γιατί γνωρίζουμε την αποτελεσματικότητα αυτών των καλών προθέσεων. Οι παρεμβάσεις μέσω πανευρωπαϊκών φορέων, του τύπου Europa Donna, Europa Homo, (κατά το Armani donna/homο) είναι επιεικώς σε λάθος κατεύθυνση και ίσως ύποπτες. Η εμπειρία μου ως εθνικός αντιπρόσωπος του EuropaColon και του lobbing που έγινε στο Ευρωπαϊκό κοινοβούλιο  με κάνει να μην αποσύρω την λέξη ύποπτες. Περιμένω   ένα   χρόνο τώρα απαντήσεις στο: “I will  investigate it”, της  Jolanda Gore-Booth, Founder/CEO of EuropaColon.

H διεκδίκηση δικαιωμάτων μέσω της θεσμοποίησης και της νομικής κατοχύρωσης, κινδυνεύει να εξελιχθεί υπό την απειλή ποινικοποίησης σε τυπολατρική υποβάθμιση της σχέσης ιατρού ασθενούς. Θυμίζω τα δύο πλέον αλληλομισούμενα  επαγγέλματα, ιατροί -δικηγόροι, σε πολλές κοινωνίες, με επακόλουθο την άσκηση αμυντικής ιατρικής.

Επανερχόμενοι στα καθ΄ ημάς με ενοχλεί η προγραμματική συμφωνία της επιτροπής διεκδίκησης δικαιωμάτων των καρκινοπαθών, του συλλόγου εθελοντών Αγκαλιάζω, με το Ίδρυμα Ευρωπαϊκού Δικαίου, Θ και Κ. Τσάτσου.

Ένα ακόμα καρφί στο σώμα του θνήσκοντος  ΕΣΥ. Παγιδευμένοι ασθενείς σε θεσμούς που δεν λειτουργούν και συνεπώς δεν τους εμπιστεύονται, οδηγούνται σε μια εθνική κουλτούρα διεκδίκησης σε ατομικό επίπεδο, που δεν ευνοεί βέβαια το γενικότερο κοινωνικό συμφέρον.

Όλο αυτό μπορεί να θεωρηθεί ως έκφραση ατομοκεντρισμού (“εγώ  εναντίον όλων”) πολύ μακριά από την αρχαιοελληνική πρόταση του κοινού συμφέροντος, την πρόταση της “πόλεως”, πολίτες που συναντώνται εν πνεύματι ελευθερίας καθώς και από την αλληλεγγύη της ορθόδοξης χριστιανικής παράδοσης, πρόσωπα που συναντώνται εν πνεύματι αγάπης.

Τέλος, οφείλω μια εξήγηση για τον υπότιτλο. Σύμφωνα με αξιόπιστες πληροφορίες υπάρχει αχρησιμοποίητος αξονικός τομογράφος στην αρχική του συσκευασία στο ψυχιατρείο Λέρου, το οποίο έκλεισε βάσει της ψυχιατρικής μεταρρύθμισης. Για τον αξονικό αυτό υπάρχει εξαιρετικό ενδιαφέρον από το ΕΑΝΠ Μεταξά δεδομένου ότι ο υπάρχων είναι, κατά την κατασκευάστρια  Philips, στην κυριολεξία τελικού σταδίου (end-of-life status). Ο αξονικός έχει εγκαταλειφθεί από την εταιρία και κρατιέται εν ζωή με τις αλχημείες από τα ενδονοσοκομειακά  μαστόρια  μας, που ακονίζουν την εφευρετικότητα τους, χωρίς όμως αυτό να είναι αρκετό.

Ζητήθηκε από την Επιστημονική Επιτροπή να δει τον αξονικό της Λέρου τεχνολόγος του νοσοκομείου μας αλλά ματαίως. Αφ΄ ενός δεν υπάρχει σχετικός κωδικός για την μετακίνηση αυτή και ίσως είναι άσκοπη γιατί ακούγεται ότι λείπει από την συσκευασία η “λάμπα”.

Έτσι  λοιπόν πορευόμαστε από 4μήνου με ένα άχρηστο μηχάνημα, παγιδευμένοι στην κατάρα του χαλασμένου εξοπλισμού ( δεν δουλεύει το ΒLES της δωρεάς Νιάρχου) και καθώς δεν έχουμε πρόσωπο να απευθυνθούμε σε μεγαλοδωρητές,  σκέπτομαι να υποβάλω στο αδρανές εποπτεύον υπουργείο μας αίτημα για crowd funding με σκοπό την προμήθεια νέου αξονικού τομογράφου.

Η συνδρομή σας αγαπητοί συνάδελφοι θα είναι ευπρόσδεκτη αλλά για να μη σας εκμεταλλευτώ και σας οδηγήσω σε πλάνη θα πρέπει πρώτα να απαντηθεί ένα ερώτημα: Πως γίνεται να ξεσφραγίζουμε  τα κουτιά του PET-CT που ήδη ήλθε στο νοσοκομείο μας και οσονούπω κόβουμε κορδέλες για τα εγκαίνια λειτουργίας αυτού και δεν έχουμε ούτε αξονικό, ούτε υπάρχει πρόβλεψη στον κλειστό προϋπολογισμό του νοσοκομείου για την σοβαρή δαπάνη  του FD Glucose ;

 

[1] Bεργέτης Δ, Φυλο-δοξίες και επαναστάσεις στον 21ο αιώνα. Αλήθεια 2013; 7: 5-15

[2] Collingridge D, Sullivan R. «Αffortable cancer care: pipedream or achievable reality?» Lancet Oncology 2014; 15: 257-258

[3] Kosmidis P., «How much cancer treatment evolution can we afford?», Forum of Clinical Oncology 2013; 4:9-10

[4] Lawer M, Le Chevalier T. et al. A bill of rights for patients with cancer in Europe. Lancet Oncology 2014; 15: 258-260

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται.

Newsletter

footer

Όροι Χρήσης

Κλινικές μελέτες ΕΟΠΕ

copyrights HTML