Log In
02/04/2014

Τα νεότερα και καλύτερα από το 2014 Gastrointestinal Cancers Symposium (GΙ ASCO)

Εισαγωγικά

Screenshot_4

Από τους Αλέξη Στριμπάκο, Αμάντα Ψυρρή
Ογκολογική Μονάδα, Β’ΠΠΚ, Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο «Αττικόν»

Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος γίναμε κοινωνοί νέων εξελίξεων και ανακοινώσεων στο ευρύτερο πεδίο της Γαστρεντερολογικής Ογκολογίας από το GI ASCO Symposium 2014. Μπορεί το GI ASCO Symposium να μην έχει την λάμψη και την αίγλη του ετήσιου ASCO Meeting, αποτελεί όμως ένα σημαντικό γεγονός και μια αξιόλογη πλατφόρμα που παρουσιάζονται τάσεις και προτάσεις ικανές να αλλάξουν την κλινική πράξη και την έρευνα.

Για λόγους πρακτικούς στην παρούσα σύνοψη, θα κατηγοριοποιήσουμε τα νεότερα δεδομένα σε αυτά που αφορούν το ανώτερο πεπτικό και σε αυτά που αφορούν τον κολο-ορθικό καρκίνο. Θα παρουσιάσουμε τις μελέτες και ανακοινώσεις εκείνες που φαίνεται ότι θα αλλάξουν την κλινική πράξη ή ότι θα έχουν επίδραση στην έρευνα στο άμεσο μέλλον.

 

ΟΓΚΟΙ ΑΝΩΤΕΡΟΥ ΠΕΠΤΙΚΟΥ

  • Προχωρημένος καρκίνος στομάχου

[Abstract#LBA7](1): Η διεθνής, τυχαιοποιημένη, διπλή-τυφλή μελέτη RAINBOW σε  665 ασθενείς με προχωρημένο καρκίνο στομάχου και γαστρο-οισοφαγικήςσυμβολής (ΓΟΣ) και με πρόοδο νόσου μετά από πρώτης γραμμής θεραπεία με platinum-fluoropyrimidine έδειξε ότι προσθήκη του Ramucirumab (ενός μονοκλωνικού αντισώματος εναντίον του VEGF-R2) σε χημειοθεραπεία με ταξάνη (paclitaxel) βελτιώνει σημαντικά την ολική επιβίωση (Overall Survival, OS) που ήταν και το πρωτεύον καταληκτικό σημείο. Συγκεκριμένα, υπήρχε αύξηση στη μέση επιβίωση από 7.36 μήνες σε  9.63 μήνες (HR 0.807, 95% CI [0.678-0.962]; p = 0.0169). Συνεπώς, η RAINBOW είναι τώρα η δεύτερη φάσης ΙΙΙ μελέτη που δείχνει όφελος απο την χρήση θεραπείας βασισμένης στον VEGFR-2 antagonist Ramucirumab ως δεύτερης γραμμής θεραπεία σε προχωρημένο καρκίνο στομάχου και ΓΟΣ. H πρώτη μελέτη σε ασθενείς αυτού του σταδίου, ήταν η μελέτη REGARD (ramucirumab vs placebo) που πρόσφατα δημοσιεύτηκε στο Lancet και είχε δείξει αύξηση της επιβίωσης από 3.8 σε 5.2 μήνες [HR 0.776, 95% CI 0.603-0.998; p=0.047](2).

  • Προχωρημένος καρκίνος παγκρέατος

[Abstract #177](3): Η εργασία αυτή αναφέρεται σε μια φάσης ΙΙ μελέτη που εξέτασε το ρόλο της συνδυασμένης ανοσοθεραπείας σε προχωρημένο, προθεραπευμένο καρκίνο παγκρέατος. Συγκεκριμένα εξετάστηκε ο συνδυασμός δυο εμβολίων, του CRS-207 (ζωντανό-εξασθενισμένο μικρόβιο Listeria monocytogenes, τροποποιημένο ώστε να εκφράζει μεσοθηλίνη και να διεγείρει έτσι την εγγενή και επίκτητη ανοσία) με το GVAX Pancreas (εμβόλιο από ακτινοβολημένα κύτταρα παγκρεατικών σειρών που εκκρίνουν διεγερτικό παράγοντα κοκκιοκυττάρων-μακροφάγων,Granulocyte-macrophagecolony-stimulating factor ή GM-CSF) στον προχωρημένο καρκίνο παγκρέατος. Έτσι, 90 ασθενείς με προ-θεραπευμένο καρκίνο παγκρέατος (≥1 προηγούμενες γραμμές χημειοθεραπείας) τυχαιοποιήθηκαν 2:1 να λάβουν 2 δόσεις CY/GVAX (χορήγηση μικρής δόσης κυκλοφωσφαμίδης, CY, πρίν το εμβόλιο για αναστολή των ρυθμιστικών Τ-κυττάρων) ακολουθούμενες από 4 κύκλους CRS-207 (ArmA) ή 6 δόσεις CY/GVAX (ArmB) κάθε 3 εβδομάδες. Το πρωτεύον καταληκτικό σημείο ήταν η ολική επιβίωση (OS) και δευτερογενή ασφάλεια και ανταπόκριση κλινική και ανοσολογική. Μετά από παρακολούθηση 8 περίπου μηνών, η ολική επιβίωση (OS) ήταν 6.1 vs 3.9 μήνες (A vs B; HR=0.54, p=0.011). Σε αυτούς που κατάφεραν να πάρουν 3 τουλάχιστον δόσεις (2 δόσεις CY/GVAX και  ≥1 δόση CRS-207 στο A ή ≥3 δόσεις CY/GVAX στο B) η μέση επιβίωση ήταν 9.7 vs 4.6 μήνες (A vs B; HR=0.44, p=0.0074). Επιπλέον, σταθεροποίηση του CA19-9 φάνηκε στο 32% vs 13% των ασθενών (A vs B; p=0.06). Λόγω των θετικών αποτελεσμάτων και σύμφωνα με το πρωτόκολλο της μελέτης έγινε αναστολή της ώστε να επιτρέψει στους ασθενείς του σκέλους B να λάβουν CRS-207. Παρενέργειες μετά το GVAX εμβόλιο ήταν κυρίως οι τοπικές αντιδράσεις και μετά το CRS-207 πυρετός, ρίγος και λεμφοπενία που ήταν όλα παροδικά. Συμπερασματικά, ο διπλός ανασοθεραπευτικός συνδυασμός φαίνεται για πρώτη φορά να είναι αποτελεσματικός σε ένα ανθεκτικό νεόπλασμα όπως ο καρκίνος παγκρέατος και χρήζει αναμφίβολα περαιτέρω εξέτασης σε φάσης ΙΙΙ κλινικές μελέτες στην δεύτερη, αλλά ίσως και στην πρώτη γραμμή.

  • Ανθεκτικό νευροενδοκρινές καρκίνωμα  

[Abstract #179](4). Σε μια μικρή μελέτη φάσεως ΙΙ, με μόλις 28 ασθενείς με ανθεκτικό νευροενδοκρινές καρκίνωμα (συμπεριλαμβανομένου και καρκινοειδούς), ο συνδυασμός των χημειοθεραπευτικών capecitabine και temozolomide (CAPTEM) έδειξε οτι μπορεί να επιφέρει παρατεταμένη ανταπόκριση ή σταθεροποίηση της νόσου σε μεγάλο ποσοστό και να αυξήσει σημαντικά το διάστημα ελεύθερο επιβίωσης (Progression Free Survival, PFS) σε ασθενείς με ανθεκτικούς νευροενδοκρινείς όγκους.

Η ενδιάμεση ανάλυση δεδομένων από τους 28 ασθενείς με προχωρημένο, μεταστατικό μετρίως προς καλώς διαφοροποιημένο νευροενδοκρινές καρκίνωμα (ΝΕΤ) έδειξε ότι το CAPTEM επέφερε μερική ανταπόκριση στο 43% των ασθενών και σταθεροποίηση στο 54% (συνολικός έλεγχος νόσου 97%!). Αυτή είναι μια σημαντική κλινική εξέλιξη αν αναλογιστεί κανείς ότι σε αυτούς τους ασθενείς η θεραπεία με ανάλογα σωματοστατίνης (οκτρεοτίδη) ή βιολογικούς παράγοντες όπως everolimus (mTOR αναστολέας) και sunitinib (multi-TKI) έδειξε αντικειμενική ανταπόκριση του μεγέθους 10%. Ακόμα και παραδοσιακά ανθεκτικοί στην χημειοθεραπεία όγκοι όπως τα καρκινοειδή ή ΝΕΤ της υπόφυσης έδειξαν ανταπόκριση (41% και 100% αντίστοιχα).

Τα αποτελέσματα αυτά σε συνδυασμό με δεδομένα από αναδρομικές μελέτες για τον ίδιο συνδυασμό φαρμάκων σε ανθεκτικούς νευροενδοκρινείς όγκους που παρουσιάστηκαν επίσης στο GI ASCO Symposium 2014 (abstracts #343 και #281) (5;6) συνηγορούν στο ότι ο συνδυασμός CAPTEM είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικός, αλλά βεβαίως χρήζει οριστικής επιβεβαίωσης σε τυχαιοποιημένη φάσης ΙΙΙ μελέτη.

 

ΟΓΚΟΙ ΠΑΧΕΟΣ ΕΝΤΕΡΟΥ-ΟΡΘΟΥ

  • Capecitabinevsinfusional 5-FU σε συνδυασμο με προεγχειρητική ακτινοθεραπεία σε καρκίνο ορθού σταδίου ΙΙ-ΙΙΙ

[Abstract #390] (7): Σε αυτή την φάσης ΙΙΙ μελέτη που συνέκρινε πρωτευόντωςτην αποτελεσματικότητα (τοπο-περιοχικό έλεγχο νόσου)των από του στόματος capecitabine με infusional 5-fluorouracil (CVI) σε συνδυασμό με ακτινοθεραπεία πυέλου σε ασθενείς με αδενοκαρκίνωμα ορθού σταδίου ΙΙ και ΙΙΙ. Δευτερευόντως, η μελέτη εξέτασε το επιπλέον όφελος από την προσθήκη ή όχι του Οxaliplatin στις φλουοροπυριμιδίνες. Οι ασθενείς έλαβαν προεγχειρητική RT (4,500 cGy σε 25 συνεδρίες σε 5 εβδομάδες + boost 540 cGy-1080 cGy σε 3-6 ημερήσιεςσυνεδρίες) και τυχαιοποιήθηκαν σε ένα από τα τέσσερα ακόλουθα σχήματα (2×2 σχεδιασμός): CVI 5-FU (225mg/m2, 5ημέρες/εβδ), +/-intravenous Oxaliplatin (50mg/m2 /εβδ x 5) ή p.os Capecitabine (825 mg/m2 X2, 5ημέρες/εβδ), +/-intravenous Oxaliplatin (50mg/m2/εβδ x 5). Η μελέτη επιβεβαίωσε την κλινική αίσθηση ότι η εισαγωγική προεγχειρητική θεραπεία με capecitabine και ακτινοθεραπεία είναι ισοδύναμη με την κλασική θεραπεία με CVI 5-FU και RT (p=0.98). Επιπλέον, έδειξε οτι υπήρξε απουσία οφέλους από την χορήγηση Οxaliplatin στα δυο είδη χημειοθεραπείας (p=0.70) όσον αφορά τον τοπικό έλεγχο και την ολική ή ελεύθερη νόσου επιβίωση.Τα αποτελέσματα της μελέτης βοηθούν σημαντικά την κλινική πράξη καθώς επιτρέπουν την σωστή και εύκολη χορήγηση της θεραπείας προς όφελος και των ασθενών και του συστήματος υγείας.

  • Προβλεπτική αξία μεταλλάξεων KRAS και άλλων (all) RAS σε προχωρημένο καρκίνο παχέος-ορθού

[Abstract #LBA387](8): Η αρνητική προβλεπτική σημασία των μεταλλάξεων του KRAS στο εξόνιο 2 (περίπου 40% των ασθενών) έχει σαφώς καταδειχθεί σε προηγούμενες εργασίες σε ασθενείς που έλαβαν θεραπεία με anti-EGFR παράγοντες με ή και χωρίς χημειοθεραπεία (9-11). Η παρούσα μεταφραστική έρευνα που παρουσιαστηκε από τους Peeters et al. από το University Hospital of Belgium στα πλαίσια της φάσης ΙΙΙ μελέτης FOLFIRI-Panitumumab στην δεύτερη γραμμή (μελέτη 20050181) έδειξε ότι ασθενείς και με άλλες μεταλλάξεις του γονίδιου RAS, εκτός του KRAS εξόνιο 2, δεν ωφελούνται απο την προσθήκη Panitumumab σε χημειοθεραπεία με FOLFIRI όπως και στην πρώτη γραμμή, οπως πρόσφατα ανεδείχθηκε σε μεταφραστική έρευνα σε ασθενείς απο την μελέτη PRIME (FOLFOX +/- Panitumumab)(12). Συγκεκριμένα, μεταλλάξεις του KRAS στα εξόνια 3, 4 αλλά και του ΝRAS στα εξόνια 2, 3, 4  προβλέπουν για μειωμένη ανταπόκριση στη θεραπεία με Panitumumab σε σύγκριση με τους wild type RAS ασθενείς (OS 11.8 vs 16.2 μήνες και PFS 4.8 vs 6.4 μήνες αντίστοιχα). Οι all RAS αυτές μεταλλάξεις ανευρίσκονται στο 18% περίπου των ασθενών. Τα αποτελέσματα αυτά σε συνδυασμό με παρόμοια από αναδρομικές αναλύσεις δεδομένων από τις μελέτες FIRE-3 (Abstract 445)(13), CRYSTAL (Abstract LBA443)(14) και OPUS (Abstract LBA444)(15), στις οποίες χρησιμοποιήθηκε το μονοκλωνικό αντίσωμα cetuximab ως anti-EGFR θεραπεία, συνηγορούν στο ότι πρέπει να γίνεται πλέον all RAS έλεγχος (KRAS εξόνια 2,3,4 και NRAS εξόνια 2,3,4) σε ασθενείς με μεταστατικό καρκίνο παχέος-ορθού πριν την χορήγηση anti-EGFR θεραπειών ανεξαρτήτου γραμμής θεραπείας ή συνδυασμού χημειοθεραπείας.

  • Θεραπεία συντήρησης σε προχωρημένο καρκίνο παχέος εντέρου-ορθού (mCRC)

[Abstract #LBA388](16): Η μελέτη CAIRO3 εξέτασε την αποτελεσματικότητα της θεραπείας συντήρησης με capecitabine (625 mg/m2X2 συνεχώς) + bevacizumab 7.5mg/Kgr καθε 21 ημέρες) vs observation σε ασθενείς με mCRC που δεν είχαν πρόοδο νόσου μετα από 6 κύκλους θεραπείας με capecitabine/oxaliplatin + Bevacizumab.  Αρχικά αποτελέσματα που παρουσιάστηκαν στο ετήσιο ASCO Meeting το 2013, δεν ανέδειξαν κάποιο όφελος στο 2ο διάστημα ελεύθερο προόδου απο την επαναεισαγωγή της θεραπείας και  ύστερα (PFS2), κυρίως όπως είχε αναφερθεί λόγω του χαμηλού ποσοστού στο ερευνητικό σκέλος που ξαναέλαβε την πλήρη θεραπεία σε σχέση με το σκέλος παρακολούθησης(44% vs 72%) .

Τα επικαιροποιημένα αποτελέσματα της μελέτης αυτής έδειξαν ότι η θεραπεία συντήρησης αυξησε σημαντικα το PFS1 και 2 (από την επανεισαγωγη της θεραπείας έως την 1η και 2η πρόοδο νόσου αντίστοιχα) ενώ σε συγκεκριμένους υποπληθυσμους οφέλεισε και την ολική επιβίωση. Ειδικότερα, το PFS2 (πρωτεύον καταληκτικό σημείο) ήταν 11.7 vs 8.5 μήνες [HR 0.67, p<0.0001]. Το PFS1 ήταν 8.5 vs 4.1μήνες στο σκέλος της παρατήρησης [HR 0.43, p<0.0001]. Οσον αφορα την ολική επιβίωση (OS) δεν υπήρχε στατιστικά σημαντική διαφορα για τον ολικό πληθυσμό [21.6 vs. 18.1 μήνες, HR 0.89, p = 0.22]. Παρόλα αυτά υπήρχαν δύο υπο-ομάδες που οφελήθηκαν ιδιαίτερα όπως (Α) αυτοί με σύγχρονη νόσο που είχαν όμως χειρουργηθεί για την πρωτοπαθή νόσο (OS: 25.0 vs. 18.0 μήνες; p< 0.0001) και (Β) αυτοί που είχαν πλήρη ή σημαντική ύφεση στην αρχική χημειοθεραπεία (OS: 24.1 vs. 18.8 μήνες; p< 0.0001). Συνεπώς, η θεραπεία συντήρησης μπορεί να ωφελήσει σημαντικά ασθενείς που έχουν χημειοευαίσθητη νόσο ή επιθετικής βιολογικής συμπεριφορας νόσο όπως είναι αυτοί με σύγχρονες αρχικά μεταστάσεις.

 

Συνοπτικά

  • Το Ramucirumab έχει θέση στην δεύτερη γραμμής θεραπεία καρκίνου στομάχου, είτε ως μονοθεραπεία ή  σε συνδυασμό με Paclitaxel (1)
  • Η διπλή ανοσοθεραπεία με τα εμβόλια GVAX και CRS-207 σε ανθεκτικό καρκίνο παγκρέατος είναι ελπιδοφόρα, καθώς έδειξε όφελος ολικής επιβίωσης σε φάσης ΙΙ μελέτη, και αξίζει εξέτασης σε τυχαιοποιημένες φάσης ΙΙΙ μελέτες (3)
  • Ο συνδυασμός Capecitabine και Temozolomide (CAPTEM) σε ασθενείς με προθεραπευμένους νευροενδοκρινείς όγκους (NET) είναι πολύ αποτελεσματικός (97% έλεγχος νόσου) και πρέπει να ελεγχθεί σε τυχαιοποιημένη μελέτη σε σύγκριση με τις άλλες υπάρχουσες επιλογές (4)
  • Θεραπεία με Capecitabine μπορεί να αντικαταστήσει την συνεχή έγχυση (CVI) 5-FU σε ασθενείς με καρκίνο ορθού σταδίου ΙΙ-ΙΙΙ που λαμβάνουν προεγχειρητική χημειοακτινοθεραπεία (7)
  • Ασθενείς με προχωρημένο καρκίνο παχέος εντέρου-ορθού που πρόκειται να λάβουν θεραπεία με κάποιον anti-EGFR παράγοντα, χρήζουν πλήρους μοριακού ελέγχου για αποκλεισμό μεταλλάξεων στα γονιδια KRAS exons 2,3,4 και NRAS exons 2,3,4 (8;14;15)
  • Ασθενείς με προχωρημένο καρκίνο παχέος εντέρου-ορθού που έχουν λάβει θεραπεία 1ης γραμμής με Capecitabine, Oxaliplatin και Bevacizumab έχουν όφελος επιβίωσης απο την θεραπεία συντήρησης (maintainance) με Capecitabine και Bevacizumab. Το όφελος ολικής επιβίωσης αφορά κυρίως αυτούς που είχαν αντικειμενική ανταπόκριση στην αρχική θεραπεία ή είχαν σύγχρονες μεταστάσεις στην διάγνωση της νόσου και η πρωτοπαθής νόσος είχε εξαιρεθεί (16)

 

Παραπομπές

     (1)   Wilke H, Van Cutsem E, Oh SC, Bodoky G, Shimada Y, Hironaka S, et al. RAINBOW: A global, phase III, randomized, double-blind study of ramucirumab plus paclitaxel versus placebo plus paclitaxel in the treatment of metastatic gastroesophageal junction (GEJ) and gastric adenocarcinoma following disease progression on first-line platinum- and fluoropyrimidine-containing combination therapy rainbow IMCL CP12-0922 (I4T-IE-JVBE). J Clin Oncol (Meeting Abstracts) 2014 Jan 27;32(3_suppl):LBA7.

(2)   Fuchs CS, Tomasek J, Yong CJ, Dumitru F, Passalacqua R, Goswami C, et al. Ramucirumab monotherapy for previously treated advanced gastric or gastro-oesophageal junction adenocarcinoma (REGARD): an international, randomised, multicentre, placebo-controlled, phase 3 trial. Lancet 2014 Jan 4;383(9911):31-9.

(3)   Le DT, Wang-Gillam A, Picozzi J, V, Greten TF, Crocenzi TS, Springett GM, et al. A phase 2, randomized trial of GVAX pancreas and CRS-207 immunotherapy versus GVAX alone in patients with metastatic pancreatic adenocarcinoma: Updated results. J Clin Oncol (Meeting Abstracts) 2014 Jan 27;32(3_suppl):177.

(4)   Fine RL, Gulati AP, Tsushima D, Mowatt KB, Oprescu A, Bruce JN, et al. Prospective phase II study of capecitabine and temozolomide (CAPTEM) for progressive, moderately, and well-differentiated metastatic neuroendocrine tumors. J Clin Oncol (Meeting Abstracts) 2014 Jan 27;32(3_suppl):179.

(5)   Peixoto RD, Noonan K, Kennecke HF, Lim HJ. Outcomes of patients treated with capecitabine and temozolamide (CapTem) for advanced pancreatic neuroendocrine tumors (PNETs) and non-PNETs. J Clin Oncol (Meeting Abstracts) 2014 Jan 27;32(3_suppl):343.

(6)   Spada F, Fumagalli C, Antonuzzo L, Messerini L, Radice D, Di Rocco R, et al. Capecitabine plus temozolomide (CAP-TEM) in patients with advanced neuroendocrine neoplasms (NEN): An Italian multicenter retrospective analysis. J Clin Oncol (Meeting Abstracts) 2014 Jan 27;32(3_suppl):281.

(7)   Allegra CJ, Yothers G, O’Connell MJ, Roh MS, Beart RW, Petrelli NJ, et al. Neoadjuvant therapy for rectal cancer: Mature results from NSABP protocol R-04. J Clin Oncol (Meeting Abstracts) 2014 Jan 27;32(3_suppl):390.

(8)   Peeters M, Oliner KS, Price TJ, Cervantes A, Sobrero AF, Ducreux M, et al. Analysis of KRAS/NRAS mutations in phase 3 study 20050181 of panitumumab (pmab) plus FOLFIRI versus FOLFIRI for second-line treatment (tx) of metastatic colorectal cancer (mCRC). J Clin Oncol (Meeting Abstracts) 2014 Jan 27;32(3_suppl):LBA387.

(9)   De RW, Claes B, Bernasconi D, De SJ, Biesmans B, Fountzilas G, et al. Effects of KRAS, BRAF, NRAS, and PIK3CA mutations on the efficacy of cetuximab plus chemotherapy in chemotherapy-refractory metastatic colorectal cancer: a retrospective consortium analysis. Lancet Oncol 2010 Aug;11(8):753-62.

(10)   Amado RG, Wolf M, Peeters M, Van CE, Siena S, Freeman DJ, et al. Wild-type KRAS is required for panitumumab efficacy in patients with metastatic colorectal cancer. J Clin Oncol 2008 Apr 1;26(10):1626-34.

(11)   Douillard JY, Siena S, Cassidy J, Tabernero J, Burkes R, Barugel M, et al. Randomized, phase III trial of panitumumab with infusional fluorouracil, leucovorin, and oxaliplatin (FOLFOX4) versus FOLFOX4 alone as first-line treatment in patients with previously untreated metastatic colorectal cancer: the PRIME study. J Clin Oncol 2010 Nov 1;28(31):4697-705.

(12)   Douillard JY, Oliner KS, Siena S, Tabernero J, Burkes R, Barugel M, et al. Panitumumab-FOLFOX4 treatment and RAS mutations in colorectal cancer. N Engl J Med 2013 Sep 12;369(11):1023-34.

(13)   Stintzing S, Jung A, Rossius L, Modest DP, Fischer von Weikersthal L, Decker T, et al. Mutations within the EGFR signaling pathway: Influence on efficacy in FIRE-3–A randomized phase III study of FOLFIRI plus cetuximab or bevacizumab as first-line treatment for wild-type (WT) KRAS (exon 2) metastatic colorectal cancer (mCRC) patients. J Clin Oncol (Meeting Abstracts) 2014 Jan 27;32(3_suppl):445.

(14)   Ciardiello F, Lenz HJ, Kohne CH, Heinemann V, Tejpar S, Esser R, et al. Effect of KRAS and NRAS mutational status on first-line treatment with FOLFIRI plus cetuximab in patients with metastatic colorectal cancer (mCRC): New results from the CRYSTAL trial. J Clin Oncol (Meeting Abstracts) 2014 Jan 27;32(3_suppl):LBA443.

(15)   Tejpar S, Lenz HJ, Kohne CH, Heinemann V, Ciardiello F, Esser R, et al. Effect of KRAS and NRAS mutations on treatment outcomes in patients with metastatic colorectal cancer (mCRC) treated first-line with cetuximab plus FOLFOX4: New results from the OPUS study. J Clin Oncol (Meeting Abstracts) 2014 Jan 27;32(3_suppl):LBA444.

(16)   Koopman M, Simkens L, May A, Mol L, van Tinteren H, Punt CJA, et al. Final results and subgroup analyses of the phase 3 CAIRO3 study: Maintenance treatment with capecitabine and bevacizumab versus observation after induction treatment with chemotherapy and bevacizumab in metastatic colorectal cancer (mCRC). J Clin Oncol (Meeting Abstracts) 2014 Jan 27;32(3_suppl):LBA388.

 

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται.

Newsletter

footer

Όροι Χρήσης

Κλινικές μελέτες ΕΟΠΕ

copyrights HTML